Conga to źródło charakterystycznych rytmów pochodzących od dzikich afrykańskich plemion. Ten nieprzeciętny bęben niesie wiele możliwości. Mogłoby się wydawać, że gra na tym instrumencie nie jest zbyt trudna. Wystarczy jedynie stukać palcami lub dłońmi po membranie. Oczywiście to tylko pozory, gdyż jest to instrument, który wymaga długotrwałych ćwiczeń, a także niemałych umiejętności. Na początku ciężko osiągnąć spójne i harmonijne dźwięki, które przypominałyby melodię. Wraz z praktyką nabywa się umiejętności związane z m.in. koordynacją ruchów, czy też utrzymaniem prawidłowego tempa. Wiele zależy od tego, czy gra się w pojedynkę, czy też z zespołem. Dopasowanie gry na bębnie do pozostałych muzyków to nie lada wyzwanie.
Model bębna
Conga występuje w wielu rozmiarach oraz modelach. Bębny wykonywane są z różnej klasy materiałów, co oczywiście również wpływa na jakość brzmienia. Do gry „stacjonarnej” dobrym wyborem jest conga drewniana, która gwarantuje ciepłe i przyjemnie dla ucha dźwięki. Zdecydowanie model drewniany jest najbardziej melodyjny. Conga z włókna szklanego wyróżnia się nieco inną tonacją. Jest ona ponadprzeciętnie odporna na różnego typu uszkodzenia, a także czynniki atmosferyczne. Bez obaw można zabierać ją ze sobą w różnie miejsca. Zazwyczaj instrumenty wykonane z włókna szklanego mają również relatywnie niską wagę.
Średnica bębna
Na podstawie średnicy głowy można wyróżnić trzy podstawowe rodzaje bębnów conga. Pierwszym z nich jest bęben tumba, który posiada średnicę około 32 cm. Jest to największy dostępny model. Dźwięki wydobywające się z tego instrumentu mają najniższą tonację. Kolejnym bębnem jest quinto, który posiada średnicę 25 cm. To najmniejszy bęben, jednak zapewnia najwyższą tonację dźwięków. Wariantem pośrednim jest bęben conga, a dokładniej CONE-gah. Jest on najbardziej uniwersalny, więc idealnie sprawdzi się podczas nauki. Optymalna średnica ma tutaj duże znaczenie. Osoba początkująca raczej nie poradzi sobie ze zbyt małym lub zbyt dużym bębnem.